با سلام خدمت تمام بروبچ ابی دل.

من وبلاگ اصلیم http://alieses.mihanblog.com/ خوشحال میشم سر بزنی.این وبلاگ فعلا ازمایشی هست. و شاید خانه اصلیم شود.

امروز بیشتر می خوام به زمین و اسمان فوتبال ایران گیر بدم.

اول هم از تیم ملی شروع می کنم. تیم ملی دیروز راهی کره شد. ورفت تا در یک بازی دوستانه به مصاف کره جنوبی بره البته من شانسی برای پیروزی این تیم در مقابل کره قائل نیستم و فقط امیدوارم ابرو وحیثیت ایران در این بازی نره. این تیم برای من هیچ ارزشی نداره و از امروز با شنیدن قرار نداشتن عنایتی در لیست دیگر اصلا به این تیم فکر نمی کنم. تیمی که بایک مربی درجه سه جهان هدایت بشه نباید انتظار داشت بهتر از این باشه. خدا میدونه کی تیم ملی ما از دسته این کروات ها ازاد بشه.

واقعا برای برانکو متاسفم ایشان هم مثل اقای بلازویچ داره سعی می کنه با دادن وعده های بزرگ دل مردم ایران را خوش کنه. ایشان هم مثل بلازویچ یک مربی از نوع بازیکن سالار هست و پیش از اینکه به شایستگی بازیکنان فکر کنه به گذشته ی انها تکیه می زنه وسعی می کنه حال انها را با استفاده از گذشته ی شیرین انها پنهان کنه.

من تا قبل از این لیست اقای برانکو تنها مخالف دایی در تیم ملی بودم اما از امروز مخالف کادر فنی تیم هم هستم. این تیم دیگر لیاقت حمایت ایرانیان را نداره.

چیز دیگری هم که مرا خیلی ناراحت کرده اینه که:

تیم ملی تنها ماله تهرانی ها نیست.

اگر پیگیر بازیهای تیمهای ملی اروپا یی مثل: انگلیس. ایتالیا  باشید می بینید که این تیمها هرگاه میزبان هستند تنها در پایتخت خود بازی نمی کند بلکه در هر بازی دریکی ازشهرهای بزرگ کشور خود بازی می کند. مثلا ایتالیا هرگاه که میزبان هست در شهرهای مثل. میلان. تورین. ... بازی می کنه. این امر باعث میشه که تمام ایتالیایی ها در موفقیتهای تیم ایتالیا خود را شریک بداند و به یک اندازه از افتخارات تیم ملی ایتالیا لذت ببرند.

 نمیدونم منظورم را خوب بیان کردم یا نه.چرا در ایران اینطور نباشه خوشبختانه ایران دیگر مشکل استادیوم در شهرستانها نداره. و خیلی راحت می تونه در استادیوم شهرهای مثل تبریز.مشهد.اصفهان و ... بازی کنه.

بحث استادیوم شد یاده یک خاطره افتادم. فکر کنم 5 سال پیش بود (سالی که اس اس برای اخرین بار قهرمان شد.) بازی اس اس و ذوب اهن بود و ذوب اهن در استادیوم 22 بهمن میزبان اس اس بود استادیوم مثل همیشه با رنگ ابی یکی بود. و تنها گوشه ی از استادیوم ذوب اهنی بود.

استقلال در این بازی با گل به خود فکری تا دقایق پایانی نیمه اول 1-0 عقب اما به یکباره هاشمی نسب تونست در وقت اضافه بازی گل تساوی را بزنه. با گل هاشمی نسب استادیوم با خوشحالی اس اس به لرزش افتاد. البته بدتر از شادی هوادران نارنجکهای اس اسی ها بود که استادیوم را لرزاند. هوادرا اس اس در هنگام گل پشت دروازه اس اس نشسته بودند. و من به جرات می تونم بگم که بعد از گل پشت دروازه اس اس بالای 20 نارنجک به زمین خورد و دروازه ی اس اس به خاطر نارنجکها به طور کامل محو شده بود. اینقدر نارنجک به زمین خورد که چمن خشک پشت دروازه اس اس اتش گرفت و مسئولین استادیوم را وادار کرد که با تجهیزات پیشرفته (افتابه ی قرمز)به داد چمن پشت دروازه ی اس اس  برسند.البته هواداران اس اس هم کم نیاوردند وبا دبدن افتابه ی قرمز شروع به گفتن: (لنگی   لنگی) کردن.

این بازی را اس اس 1-1 کرد

هدفم از گفتن این خاطره این بود که گذشته ی فوتبال ما را به خاطر بیاورید و کمی با حال ان مقایه کنیم . خوشبختانه دیگر خبری از نارنجک در استادیوم ها نیست و من تاکنون جایی ندیدم که ترقه ی به زمین بخورد.

البته این امر ممکن است به چند دلیل باشد.

1- با گران شدن نفت خام قیمت اینگونه لوازم بالا رفته و دیگر تماشگرنماها قادر به تهیه اینگونه لوازم نیستند.

2- با گذاشتن اسم حرفه ی بر روی لیگ ایران تماشگرنما  ها خر شدند وفکر کردند که واقعا این لیگ حرفه ی هست. وبچه مثبت شده اند.

3-شاید هم دادی که دایی در بازی ایران و کره شمالی بر سر تماشگر نمای که با نارنجک از میهمان کره ی خود پذیرایی کرده بود زد. بر تماشگرنماها خیلی تاثیر گذاشته وبار منفی انها مثبت شده. 

در ضمن بازی سپاهان و استقلال به خاطر نداشتن امکانات استادیوم نقش جهان برای بازی در شب. بازی به استادیوم خصوصی ذوب اهن منتقل شده.

دیگه خبری ندارم و چیزی به مخم نمی رسه پس بای.

نظر فراموش نشه.